O wsi Hodowica wiadomo, że od roku 1371 należała do dziekanii św. Jana we Lwowie a od roku 1564 do lwowskiej kapituły. Według danych ze Słownika geograficznego od roku 1405 podlegała prawu niemieckiemu. Brak natomiast precyzyjnej informacji na temat powstania w Hodowicy parafii. Wiadomo na pewno, że ufundowano ją przed rokiem 1498, i że w wieku XIX obejmowała także wsie: Basiówka, Maliczkowice i Pustomyty, a w okresie dwudziestolecia międzywojennego już tylko Hodowicę i Basiówkę.
Pierwsze informacje o Hodowicy pochodzą z 1371 roku, kiedy to Jan, starosta ruski, nadał Hodowicę dziekanii kościoła św. Jana we Lwowie. Król Władysław Jagiełło przeniósł wieś w 1412 roku z prawa polskiego i ruskiego na niemieckie, a dokumentem wydanym w Bieczu 23 listopada 1429 r. uposażył kanoników lwowskiej katedry 40 łanami ziemi, położonej między wsiami Skniłów, Obroszyn, Stawczany i Hodowica. Na tym terenie Stanisław Basz założył później (około 1431 roku) wieś Basiówkę[1].
W ciągu całego XVI wieku ziemie Rusi, Podola i Wołynia były nękane przez najeźdźców tatarsko-turecko-wołoskich, którzy kilkakrotnie zakładali obozy pod Lwowem, skąd rozpraszali się w różne strony, plądrując wsie i miasta i uprowadzając tysiące ludzi w jasyr[2].
W XVIII wieku w Hodowicy powstał szpital i ochronka dla sierot. W XIX wieku funkcjonowała szkoła, najpierw w budynku nad stawem, następnie powyżej kościoła przy alei lipowej, prawdopodobnie przeniesiona tu w roku 1928. Do działań społecznych należała budowa stawu i młyna nad stawem. Budowle te były lokalizowane w dolinie i na obszarze przydolinnym Szczerka.
[1] Urban W. Z dziejów sokolnickiej królewszczyzny. Rzym 1964
[2] Byliński J. Najazd tatarski na Wołyń w 1593 roku na tle innych najazdów w XVI wieku. W: Aere Perennius, Wyd. Forum Naukowe, Poznań 2001